Zaledwie 30 kilometrów od Asyżu, przy drodze prowadzącej do małej miejscowości Pale, można odwiedzić przepięknie położoną pustelnię nazywaną Santa Maria Giacobbe – Pustelnia Świętej Marii Kleofasowej. Widok wkomponowanej w skałe samotni budzi podziw dla jej budowniczych a górskie szczyty fascynują swym pięknem.
Spoglądając na wysokie zbocze góry Pale, nie łatwo jest na pierwszy rzut oka dostrzec pustelnię. Budynek doskonale “wtapia się” w skalny krajobraz budząc ogromne zainteresowanie osób, którym udaje się odnaleźć wzrokiem wbudowane w skałę święte budynki.
Miejsce jest zdecydowanie warte odwiedzenia. Do pustelni można dotrzeć pieszo w około pół godziny rozpoczynając spacer od małego miasteczka Pale, gdzie jeszcze kilka lat temu działała duża fabryka papieru. Wspinając się małym, górskim szlakiem przechodzi się obok 14 stacji Drogi Krzyżowej, które “zapraszają” wędrującego do kontemplacji i chwilowego odpoczynku.
Aby dotrzeć do pustelni położonej na wysokości 525 metrów nad poziomem morza, należy wspiąć się po 305 stopniach o różnej wysokości i nieregularnym ułożeniu, dlatego zaleca się unikanie upalnych lub deszczowych dni. Pomimo, że wspinaczka nie należy do najprostszych, wysiłek zostaje nagrodzony pięknem i prostotą pustelni oraz zapierającym dech w piersiach krajobrazem, rozpościerającym się na dolinę rzeki Menotre.
😎 KILKA SŁÓW O HISTORII
Pustelnia Świętej Marii Giacobbe została zbudowana około 1200 roku, aby oddać cześć Marii Kleofasowej, krewnej Marii. To ona, wraz z Marią Magdaleną i Marią Salome, stała pod krzyżem, będąc świadkiem męczeńskiej śmierci Jezusa. Zapamiętana została głównie jako jedna z niewiast, które w poranek wielkanocny miały namaścić ciało zmarłego Jezusa wonnymi olejkami, lecz zastały pusty grób, przy którym objawił im się anioł, zwiastujący tajemnicę zmartwychwstania. Jako pierwsze spotkały też zmartwychwstałego Chrystusa, który nakazał im przekazanie radosnej nowiny apostołom.
Tradycja głosi, że po śmierci Chrystusa, Maria Kleofasowa udała się do Europy, aby ewangelizować bezbożny naród. Wędrowała również przez Umbrię, gdzie głosiła słowo Pańskie nawracając niewiernych. Według starych wierzeń, pewnego deszczowego dnia święta znalazła schronienie w szczelinie góry Pale. Wspinając się po stromym zboczu, w cudowny sposób pozostawiła w skale odciśniętą stopę a niektóre zagłębienia są śladami jej dłoni.
Pustelnia od zawsze uważana była za miejsce mistyczne i uleczające choroby a tradycja głosi, że odbywały się tu dwie pielgrzymki; pierwsza w maju na cześć Świętej i druga w Dzień Wniebowstąpienia. Wierni na znak pokuty wspinali się do pustelni kamienną drogą na boso lub brodzili w strumieniu płynącym w dolinie.
😯 KOŚCIÓŁ I JEGO BARWNE FRESKI
Kościół został odrestaurowany w 1712 r. Część sklepienia zostało wykute w skale a ściany są nadal bogato pokryte dobrze zachowanymi freskami, których najstarsza część sięga nawet 1200 – 1300 roku.
Wchodząc do kościoła łatwo zauważyć fresk przedstawiający Świętego Krzysztofa z małym Jezusem siedzącym na ramieniu mężczyzny. Patron pielgrzymów i podróżujących, był często malowany przy drzwiach wejściowych do średniowiecznych kościołów, aby błogosławić pielgrzymom na długą i niebezpieczną drogę. Pustelnia w Pale była często odwiedzana przez wiernych wędrujących pobliską drogą Lauretana, którą dostawali się do ważnego i do dziś chętnie odwiedzanego Sanktuarium Maryjnego w Loreto. O obecności wędrowców świadczy imponująca liczba graffitów z imionami i modlitwami, które zostały wyryte ostrymi przedmiotami bezpośrednio na kolorowych freskach w celu pozostawienia po sobie znaku i z prośbą o łaskę Bożą.
Święty Krzysztof to tylko jeden z licznych świętych przedstawionch na ścianach kościoła. Łatwo rozpoznać m.in: Św. Sebastiana, św. Agatę, św. Antoniego, św. Magdalenę, postać Maryi z dzieciątkiem, błogosławiącego Jezusa oraz figurę tzw. Świętej Twarzy Chrystusa wzorowanej na krzyżu z miasta Lucca oraz małą Madonnę w stylu bizantyjskim, prawdopodobnie najstarszy fresk w pustelni.
😉 NUTA POLSKOŚCI
W starych kronikach dotyczących “mieszkańców” pustelni, zostało odnotowane imię fra’ Nicola Polacco (di Polonia) – brat Mikołaj Polak ( z Polski ), który najprawdopodobniej był polskim pustelnikiem i zatrzymał się w samotni około roku 1677.
ZWIEDZANIE PUSTELNI I POBLISKIEGO WODOSPADU MENOTRE
Szlak prowadzący do pustelni jest zawsze otwarty. Aby zwiedzić wnetrze kościoła należy zarezerwować wizytę z przewodnikiem, który otworzy kościół i zilustruje wnętrze pustelni.
Wybierając się do pustelni, warto również zobaczyć sugestywny WODOSPAD RZEKI MENOTRE, który znajduje się kilkanaście metrów od miasteczka Pale. Rozpoczynając spacer szlakiem prowadzącym do pustelni, droga rozwidla się dając możliwość dojścia do wodospodu.
ABY ZAREZERWOWAĆ WIZYTĘ I POGŁĘBIĆ INFORMACJE HISTORYCZNO – ARTYSTYCZNE
JEŚLI SZUKASZ ZAKWATEROWANIA W POBLIŻU
